Historia rozwoju proszku redyspergowalnego

Proszek redyspergowalny (RDP) to rodzaj proszku polimerowego stosowanego w przemyśle budowlanym jako dodatek do produktów na bazie cementu, takich jak zaprawy, fugi i masy samopoziomujące.PROW opracowano po raz pierwszy w latach pięćdziesiątych XX wieku i od tego czasu stały się ważnym składnikiem nowoczesnych materiałów budowlanych.W tym artykule przyjrzymy się bliżej historii rozwoju PROW i jego znaczeniu w branży budowlanej.

Wczesne lata

Pierwsze PROW zostały opracowane w latach pięćdziesiątych XX wieku przez niemiecką firmę Wacker Chemie AG.W tym czasie firma Wacker Chemie AG opracowywała nowe materiały syntetyczne, aby sprostać rosnącym wymaganiom powojennego boomu budowlanego.Szukali sposobu na poprawę właściwości materiałów na bazie cementu, takich jak wodoodporność, trwałość i elastyczność.

Na początku PROW wytwarzano poprzez rozpuszczenie polioctanu winylu (PVA) w rozpuszczalniku, a następnie natryskiwanie roztworu do ogrzewanej komory, gdzie rozpuszczalnik odparowywał, pozostawiając drobny proszek.Proszek ten można łatwo dyspergować w wodzie i stosować jako dodatek do produktów na bazie cementu.

Ta wczesna forma PROW miała jednak pewne ograniczenia.Na przykład trudno było kontrolować wielkość cząstek i kształt proszku, co mogło mieć wpływ na jego działanie w produktach na bazie cementu.Ponadto proszek nie był zbyt trwały i często tworzył grudki lub grudki, co utrudniało jego manipulację i stosowanie.

Ulepszenia i innowacje

Na przestrzeni lat badacze i inżynierowie wprowadzili znaczące ulepszenia w procesie produkcji i właściwościach PROW.Na przykład postęp w chemii polimerów doprowadził do opracowania nowych polimerów, które zapewniają lepszą wydajność i stabilność.

Jeden z najbardziej znaczących postępów w technologii PROW nastąpił w latach 80. XX wieku wraz z wprowadzeniem nowego procesu produkcyjnego zwanego suszeniem rozpyłowym.Proces ten polega na natryskiwaniu emulsji polimerowej do ogrzewanej komory, w której woda odparowuje, pozostawiając drobny proszek.Metoda ta pozwoliła na większą kontrolę nad wielkością cząstek i kształtem proszku, co pozwoliło uzyskać bardziej spójne i przewidywalne działanie produktów na bazie cementu.

Kolejną innowacją w technologii RDP było wprowadzenie redyspergowalnego proszku lateksowego (RPL), który jest wytwarzany z emulsji lateksowej zamiast PVA.RPL oferują lepszą wodoodporność i przyczepność w porównaniu do RDP na bazie PVA, co czyni je popularnym wyborem do zastosowań zewnętrznych, takich jak sztukaterie i EIFS (system izolacji i wykończenia zewnętrznego).

Zastosowania i korzyści

PROW oferują szereg korzyści w branży budowlanej, w tym lepszą urabialność, przyczepność i wodoodporność.Można je stosować w szerokiej gamie produktów na bazie cementu, w tym w zaprawach, fugach, masach samopoziomujących i klejach do płytek.

Jedną z kluczowych korzyści PROW jest ich zdolność do poprawy urabialności i łatwości stosowania produktów na bazie cementu.Mogą zmniejszyć ilość wody potrzebnej do uzyskania pożądanej konsystencji, co może poprawić wytrzymałość i trwałość gotowego produktu.Mogą również pomóc w zmniejszeniu pękania i skurczu, które mogą wystąpić, gdy produkty na bazie cementu wysychają zbyt szybko.

Ponadto PROW mogą poprawić przyczepność produktów na bazie cementu do różnych podłoży, w tym drewna, metalu i muru.Mogą również poprawić wodoodporność i trwałość produktów na bazie cementu, dzięki czemu idealnie nadają się do stosowania w wilgotnych środowiskach lub obszarach narażonych na duży ruch lub uderzenia.

Wniosek

Podsumowując, historia rozwoju PROW naznaczona jest znaczącym postępem w chemii polimerów i procesach produkcyjnych.Od skromnych początków w latach pięćdziesiątych XX wieku RDP stał się ważnym składnikiem nowoczesnych materiałów budowlanych, oferującym szeroką gamę korzyści w zakresie urabialności, przyczepności