Historia produkcji i badań eterów celulozy

Etery celulozy mają długą historię produkcji i badań, sięgającą końca XIX wieku.Pierwszy eter celulozy, etyloceluloza, został opracowany w latach 60. XIX wieku przez brytyjskiego chemika Alexandra Parkesa.Na początku XX wieku niemiecki chemik Arthur Eichengrün opracował inny eter celulozy, metylocelulozę.

W XX wieku produkcja i badania eterów celulozy znacznie się rozwinęły.W latach dwudziestych XX wieku karboksymetyloceluloza (CMC) została opracowana jako rozpuszczalny w wodzie eter celulozy.Potem nastąpił rozwój hydroksyetylocelulozy (HEC) w latach trzydziestych XX wieku i hydroksypropylometylocelulozy (HPMC) w latach pięćdziesiątych.Te etery celulozy są obecnie szeroko stosowane w wielu gałęziach przemysłu, w tym w przemyśle spożywczym, farmaceutycznym, kosmetycznym i budowlanym.

W przemyśle spożywczym etery celulozy są stosowane jako zagęszczacze, emulgatory i stabilizatory.Są powszechnie stosowane w produktach takich jak sosy sałatkowe, lody i wypieki.W przemyśle farmaceutycznym etery celulozy są stosowane jako spoiwa, środki rozsadzające i środki powlekające w tabletkach i kapsułkach.W przemyśle kosmetycznym są stosowane jako środki zagęszczające i emulgatory w kremach i balsamach.W przemyśle budowlanym etery celulozy są stosowane jako środki zatrzymujące wodę i polepszające urabialność w cemencie i zaprawach.

Badania nad eterami celulozy trwają do dziś, koncentrując się na opracowaniu nowych i ulepszonych eterów celulozy o ulepszonych właściwościach i funkcjonalności.Postęp technologiczny doprowadził do opracowania nowych metod wytwarzania eterów celulozy, takich jak modyfikacja enzymatyczna i modyfikacja chemiczna przy użyciu zielonych rozpuszczalników.Oczekuje się, że trwające badania i rozwój eterów celulozy doprowadzą w nadchodzących latach do nowych zastosowań i rynków dla tych wszechstronnych materiałów.