Celuloza polianionowa (PAC) i sól sodowa karboksymetylocelulozy (CMC) to dwa rodzaje eterów celulozy, które mają podobne struktury chemiczne i właściwości, ale różnią się niektórymi kluczowymi aspektami.

PAC to rozpuszczalny w wodzie eter celulozy o wysokim stopniu podstawienia, co oznacza, że ​​do szkieletu celulozy przyłączonych jest duża liczba grup karboksymetylowych.PAC jest powszechnie stosowany jako środek zwiększający lepkość i zmniejszający utratę płynów w płynach wiertniczych ze względu na doskonałe właściwości zatrzymywania wody, stabilności i zagęszczania.

Z drugiej strony CMC to rozpuszczalny w wodzie eter celulozy, który jest szeroko stosowany jako zagęszczacz, środek wiążący i stabilizator w różnych gałęziach przemysłu, w tym w przemyśle spożywczym, farmaceutycznym, kosmetycznym i papierniczym.CMC powstaje w wyniku reakcji celulozy z kwasem monochlorooctowym w celu wprowadzenia grup karboksymetylowych do szkieletu celulozy.Stopień podstawienia CMC jest niższy niż PAC, ale nadal zapewnia dobrą retencję wody, stabilność i właściwości zagęszczające.

Chociaż zarówno PAC, jak i CMC są eterami celulozy o podobnych właściwościach, różnią się w kilku kluczowych aspektach.Na przykład PAC jest zwykle używany w przemyśle wiertniczym ze względu na wysoki stopień zastąpienia i doskonałe właściwości zmniejszania utraty płynu, podczas gdy CMC jest używany w szerszym zakresie gałęzi przemysłu ze względu na niższy stopień zastąpienia i wszechstronność w różnych zastosowaniach.

Ogólnie rzecz biorąc, PAC i CMC są ważnymi eterami celulozy o unikalnych właściwościach i zastosowaniach.Podczas gdy PAC jest używany głównie w przemyśle wiertniczym, CMC ma szerszy zakres zastosowań w różnych gałęziach przemysłu ze względu na swoją wszechstronność i niższy stopień zastąpienia.