Perkembangan Penebal Rheologi

Perkembangan pemekat reologi telah menjadi peristiwa penting dalam sejarah sains dan kejuruteraan bahan.Pemekat reologi ialah bahan yang boleh meningkatkan kelikatan dan/atau mengawal sifat aliran cecair, ampaian dan emulsi.

Pemekat rheologi pertama ditemui secara tidak sengaja pada abad ke-19, apabila campuran air dan tepung dibiarkan berdiri untuk satu tempoh masa, menghasilkan bahan yang tebal seperti gel.Campuran ini kemudiannya didapati sebagai ampaian mudah zarah tepung dalam air, yang boleh digunakan sebagai pemekat dalam pelbagai aplikasi.

Pada awal abad ke-20, bahan lain didapati mempunyai sifat pemekat, seperti kanji, gusi, dan tanah liat.Bahan-bahan ini digunakan sebagai pemekat reologi dalam pelbagai aplikasi, daripada makanan dan kosmetik kepada cat dan cecair penggerudian.

Walau bagaimanapun, pemekat semulajadi ini mempunyai had, seperti prestasi berubah-ubah, kepekaan terhadap keadaan pemprosesan, dan potensi pencemaran mikrobiologi.Ini membawa kepada pembangunan pemekat rheologi sintetik, seperti eter selulosa, polimer akrilik, dan poliuretana.

Eter selulosa, seperti natrium karboksimetil selulosa (CMC), metil selulosa (MC), dan hidroksipropil selulosa (HPC), telah menjadi salah satu pemekat rheologi yang paling banyak digunakan dalam pelbagai aplikasi, kerana sifat uniknya, seperti keterlarutan air, kestabilan pH, kepekaan kekuatan ion, dan keupayaan membentuk filem.

Pembangunan pemekat reologi sintetik telah membolehkan perumusan produk dengan prestasi yang konsisten, kestabilan yang lebih baik dan kefungsian yang dipertingkatkan.Dengan permintaan yang semakin meningkat untuk bahan berprestasi tinggi, pembangunan pemekat reologi baharu dijangka berterusan, didorong oleh kemajuan dalam sains bahan, kimia dan kejuruteraan.