Apakah perbezaan antara selulosa eter dan selulosa?

Selulosa dan selulosa eter kedua-duanya berasal daripada selulosa, polimer semula jadi yang terdapat dalam dinding sel tumbuhan.Walau bagaimanapun, mereka mempunyai perbezaan yang berbeza dalam struktur dan sifat kimianya:

1. Struktur Kimia: Selulosa ialah polisakarida linear yang terdiri daripada unit glukosa berulang yang dihubungkan bersama oleh ikatan glikosidik β(1→4).Ia adalah polimer rantai lurus dengan tahap kehabluran yang tinggi.
2. Hidrofilisiti: Selulosa sememangnya bersifat hidrofilik, bermakna ia mempunyai pertalian yang kuat untuk air dan boleh menyerap sejumlah besar lembapan.Sifat ini mempengaruhi tingkah lakunya dalam pelbagai aplikasi, termasuk interaksinya dengan sistem berasaskan air seperti campuran simen.
3. Keterlarutan: Selulosa tulen tidak larut dalam air dan kebanyakan pelarut organik kerana strukturnya yang sangat kristal dan ikatan hidrogen yang meluas antara rantai polimer.
4. Derivatisasi: Eter selulosa ialah bentuk selulosa yang diubah suai yang diperoleh melalui derivatisasi kimia.Proses ini melibatkan pengenalan kumpulan berfungsi, seperti hidroksietil, hidroksipropil, metil, atau kumpulan karboksimetil, ke dalam tulang belakang selulosa.Pengubahsuaian ini mengubah sifat selulosa, termasuk keterlarutannya, tingkah laku reologi, dan interaksi dengan bahan lain.
5. Keterlarutan dalam Air: Eter selulosa biasanya larut atau boleh tersebar dalam air, bergantung pada jenis dan tahap penggantian tertentu.Keterlarutan ini menjadikannya sangat berguna dalam pelbagai industri, termasuk farmaseutikal, makanan, kosmetik dan pembinaan.
6. Aplikasi: Eter selulosa mendapat aplikasi meluas sebagai agen pemekat, penstabil, pengikat dan agen pembentuk filem dalam pelbagai produk dan proses.Dalam pembinaan, ia biasanya digunakan sebagai bahan tambahan dalam bahan berasaskan simen untuk meningkatkan kebolehkerjaan, pengekalan air, lekatan, dan sifat-sifat lain.

Ringkasnya, sementara selulosa dan selulosa eter berkongsi asal yang sama, selulosa eter diubah suai secara kimia untuk memperkenalkan sifat khusus yang menjadikannya larut atau boleh tersebar dalam air dan sesuai untuk pelbagai aplikasi di mana kawalan ke atas tingkah laku reologi dan interaksi dengan bahan lain dikehendaki.